1- رطوبت مورد نیاز بدن را تامین کرده به پوت لطافت می بخشد و سبب شفافیت چشم ها می شود.
2- به سلول های بدن حبات می بخشد.
3- درجه حرارت بدن را تنظیم می کند.
4- از خشکی مفصل ها جلوگیری کرده آنها را نرم می کند.
5- کلیه ها را فعال میکند.

عوارض زیاد نوشیدن آب:

عواقب خطرناک زیاده‌روی در نوشیدن آب
بدن بخشی بزرگی از آب مورد نیازش را از طریق نوشیدنی‌ها و غذاهای مختلف به دست می‌آورد، از جمله میوه و سبزیجات و همینطور غداهای رقیق مانند سوپ. باقی آب مورد نیاز بدن از طریق واکنش‌های درون بدن تأمین می‌شود، به این صورت که مواد غذایی در بدن هنگام ترکیب با اکسیژن مقداری آب تولید می‌کنند. این آب تولید شده آب متابولیک نام دارد.

اکسایش مواد غذایی فرایند بسیار حساسی در بدن است و در صورت زیاده‌روی در نوشیدن آب می‌تواند حتی منجر به مرگ شود. این خطر بیشتر از همه برای دوندگان و ورزشکاران رشته‌های استقامتی وجود دارد. نوشیدن بیش از حد آب برای آنها به اندازه کم نوشیدن خطرناک است. زیرا آب زیاد از حد می‌تواند تعادل نمک در بدن را برهم زند.

دانشمندان آمریکایی در جریان پژوهشی متوجه شده‌اند که رسیدن حجم زیاد آب به بدن می‌تواند باعث "هیپوناترمی" شود. هیپوناترمی کاهش سطح یون سدیم در خون است. تهوع، سردرد، گرفتگی عضلات و در نهایت تشنج و کما از پی‌آمدهای هیپوناترمی هستند.

این دانشمندان سه سال پیش پانصد دونده‌ ماراتن را مورد بررسی قرار دادند.
دانشمندان میزان سدیم موجود در بدن ورزشکاران داوطلب در جریان این پژوهش را پس از دویدن اندازه گرفتند. آنها همچنین به مقایسه وزن دوندگان قبل و بعد از فعالیت بدنی پرداختند.

هر قدر که این داوطلبان در حین دویدن آب بیشتر می‌نوشیدند، میزان سدیم خونشان بیشتر کاهش می‌یافت. برای جلوگیری از اختلال در تعادل نمک موجود در خون توصیه می‌شود که ورزشکاران قبل و بعد از فعالیت بدنی خود را وزن کنند. اگر وزنشان بعد از ورزش بیشتر از قبل باشد، نشان می‌دهد که آنها هنگام فعالیت بدنی بیش از اندازه آب نوشیده‌اند.

میزان آب مورد نیاز بدن در روز
اما نمی‌توان برای تمام افراد حجم آب یکسانی را برای آشامیدن تجویز کرد. زیرا میزان نوشیدن آب می‌تواند با توجه به فیزیک بدنی و میل افراد متفاوت باشد. به طور مثال مردان روزانه نسبت به زنان به مقدار بیشتری آب احتیاج دارند. همینطور فرد مضطرب سریع‌تر از فرد آرام تشنه می‌شود.

در عین حال عادات غذایی نیز نقش مهمی ایفا می‌کنند. افرادی که به خوردن میوه و سبزیجات گرایش دارند کمتر نیاز به مایعات دارند تا افرادی که بیشتر نان و گوشت مصرف می‌کنند.

عوارض کم نوشیدن آب :
خستگی و کم تخرکی، یبوست، سنگ کلیه، خشکی چشم، دهان و پوست، از دست دادن تعادل، از دست رفتن توانایی تنظیم درجه حرارت بدن.

چه زمانی آب بنوشید:
** نوشیدن یک لیوان آب ناشتا سبب نرمبی روده ها، شستشوی معده و آماده شدن آن برای هضم صبحانه و تنظیم شدن کلیه ها از مواد سمی، رسوبات، سنگ ها و ترشح صفرا در کبد می شود.

** یک ساعت قبل از غذا و 2 ساعت بعد از آن آب بنوشید تا در کار شیره معده (شیره هضم غذا) اختلال به وجود نیاید.
** نوشیدن یک لیوان آب با غذاهای خشک مانند نان، باعث می شود کار هضم غذا آسان تر شود.

** بعد از ورزش کردن (البته پس از اندکی استراحت)، جرعه جرعه آب بنوشید، نه یکباره.
** بعد از نوشیدنی های ادرار آور مانند: قهوه، چای و نوشیدنی های گازدار، حتما آب بنوشید.
** نوشیدن آب در زمان شیردهی، برای روان شدن شیرو جبران مایعات مورد نیاز بدن مادر مناسب است.

** نوشیدن آب در زمان بارداری، ضروری است.
** نوشیدن آب پیش از خواب، بسیار خوب است.
** روزانه باید 8 لیوان آب بنوشید.

هشدار:
1) زمانی که احساس گرما می کنید، آب سرد ننوشید، زیرا این آب سبب التهابغشایی داخلی معده و حاق می شود.

2) نوشیدن آب سرد به میزان زیاد، ترشحات معده را دچار مشکل و کار هضم غذا را طولانی می کند و فرد (با افزایش گاز معده)احساس سنگینی می کند.

3) در افراد چاق که آب زیاد می نوشند، مواد غذایی به جای سوختن و ایجاد انرژی ونشاط به شکل طبقات چربی روی هم انباشته می شود.

4) افراد مسن با وجود نیاز بدنشان احساس تشنگی نمی کنند؛ بنابراین نوشیدن آب باید از کودکی به شکل عادت درآیدتا در بزرگسالی مشکلی ایجاد نکند.

از چیزهایی که خوردن آن ممنوع اعلام شده است شراب می باشد و در قرآن چنین میخوانیم:«شیطان خصومت و دشمنی را به وسیله ی شراب و قمار در میان شما قرار می دهد و شما را از نماز و یاد خدا باز می دارد.» و در جای دیگر می فرماید:«شراب و قمار و بتها پلیدند و از اعمال شیطانند؛ از آن اجتناب کنید.» زیانهای همه جانبه ی شراب به قدری زیاد است که رسول اکرم آن را ریشه ی جنایات و زشتی ها معرفی فرمود. از امام پنجم علت حرام شدن شراب را سؤال کردند؛ حضرت فرمود:«دائم الخمر مانند بت پرست است. شراب رعشه ی بدن برایش پدید می آورد. مردانگی و انصافش را نابود می کند. شراب است که شراب خوار را وادار بر جسارت به نزدیکان و اقوام و خویشان؛ خونریزی و زنا می نماید. حتی از زنای با محارم ایمن نمی تواند بود. او پس از مستی این کار را بی توجه انجام میدهد.» دانشمندان تعداد امراضی را که عامل اصلی آن شراب و عرق است تقریبا 11 نوع شمرده اند: امراض معدی، دستگاه تنفس، گردش خون، امراض قلب، بیماریهای عصبی، بیماریهای مغز و کبد، امراض کلیه، امراض جلدی، حنجره و دستگاه صوت، امراض مثانه و تاثیر آن در نسلها.

امراض معدی:

گاستریت ساده و مزمن که بالاخره به ضعف و نابودی قوا منجر میشود. دل دردهای مختلف. بزرگ شدن غیر عادی معده تا حدی که مانند کیسه ای شده و 5 برابر موقع عادی گنجایش پیدا میکند؛یعنی ممکن است 10 تا 12 لیتر آب در ان جای بگیرد. و...

امراض دستگاه تنفس:

ریه ها در اثر الکل تورم یافته؛ لکه های بنفش یا سفیدی روی آنها ظاهر می گردد و بدون استثنا در اشخاص الکلی تنفس سخت و پر زحمت است. و...

گردش خون:

در اثر شراب مواد اصلی خون از جمله فیبرین و گلبول قرمز و... خیلی کم شده و از دست رفته، مایع خون؛ آهکی و خراب می شود. هر نوع نوشابه ی الکلی رگها را سخت و شکننده می کند و باعث می شود در اثر فشارهایی مانند کار زیاد، عصبانیت، سرما ویا گرمای غیر معمول پاره شده و سکته ی کامل یا ناقص به وجود آید. و...

امراض قلب:

در نتیجه ی خرابی خون عمل قلب مختل شده؛کم کم چربی و پیه دور آن را می گیرد و آن را سنگین و بزرگ می کند و چون قلب در حین ضربان با قوّت حرکت می کند، سنگینی مزبور موجب کندی حرکت و نامرتبی آن می گردد که قلب اینگونه افراد نامرتب میزند. و...

بیماری های کبد:

بعد از معده اولین اثر شوم الکل بر کبد ظاهر میشود که باعث می شود سلولهایش کشته شوند و در اثر اجتماع سلولهای مرده کبد از حد معمولی بزرگتر می شود. کبد تمام اشخاص دائم الخمر آغشته به نوعی چربی و مواد کثیف است و این نوع مرض به سیروز کبد مشهور است. و...

امراض جلدی و حنجره:

امراض جلدی مانند خارشهای بی جهت اگزما، جوش صورت، چاقی بی مورد و خطرناک از عوارض الکل است. حنجره التهب پیدا می کند و صدا درشت و گرفته می شود. و...

امراض مثانه و کلیه:

ماده ی سمی الکل مخاط عضله ی مزبور را ضعیف می سازد و ان را می ساید. الکل تولید سنگ مثانه می نماید و گاهی سبب بروز قند در ادرار می شود. الکل به واسطه ی آهکی کردن خون، کلیه ها را دچار اختلال و کم غذایی و ضعف و گاهی از کار افتادگی می کند.



یکی از اطباء آلمان ثابت کرده است که تاثیر الکل تا 3 نسل به طور حتم باقی است.طبق عقیده ی لوگرز از 761 وارث الکلیک ؛322 نفر فاسد، 155 دیوانه و 131 مستعد به سکته به وجود می آید.

مربا یک محصول فرآوری شده و حاصل ترکیب انواع میوه‌ها با شکر یا آب و شکر است. اگر در طول فرآیند پخت و آماده کردن مربا، میزان pH یا قندهای اینورت (قندهای تغییر شکل‌ یافته) تنظیم نباشد، محصول پس از مدتی شکرک می‌زند.

در واقع، کم بودن میزان قندهای تغییر شکل ‌یافته موجود در مرباها، مهم‌ترین عامل شکرک زدن محسوب می‌شود. البته شکرک زدن، نشانه فساد یا پایین بودن کیفیت مربا نیست و می‌توانیم بدون کوچک‌ترین دغدغه‌ای نسبت به سلامت چنین محصولاتی، آن‌ها را با خیال راحت مصرف کنیم.

بهتر است بدانید اگر میزان قند اینورت و اسیدیته مرباها تنظیم باشد، جلوی شکرک زدن آن‌ها گرفته می‌شود پس اگر قصد تهیه مربای خانگی داشته باشید و بخواهید جلوی شکرک زدن آن را هم بگیرید، باید 2 نکته را مد نظر قرار دهید؛ اول اینکه قند اینورت در اثر اضافه کردن مقداری شکر به میوه‌های ترش برای تهیه مربا از آن‌ها خودبه‌خود تشکیل می‌شود و جلوی شکرک زدن مربا را می‌گیرد. نکته دوم هم درباره تهیه مربا از میوه‌های شیرین است؛ در روند تهیه این نوع مرباها، باید حدود یک قاشق غذاخوری سرکه یا آب‌لیمو در طول زمان پخت اضافه کرد تا قندهای اینورت برای پیشگیری از شکرک زدن مربای میوه‌های شیرین تشکیل شود.

تغییر رنگ مربا نشانه فسادش نیست
نکته دیگری که در مورد انواع مرباها وجود دارد، تیره شدن رنگ میوه‌ها بعد از تبدیل آن‌ها به مربا یا حتی بعد از نگهداری از این محصولات برای چند ماه است. این تغییر رنگ و تیرگی هم طبیعی است. زمانی که میوه‌ها برش می‌خورند، رنگدانه‌های موجود در آن‌ها هم پاره می‌شوند و در معرض نور و اکسیژن قرار می‌گیرند. اکسیژن موجود در هوا می‌تواند باعث تغییر رنگ آنتوسیانین‌ها، کاروتنوئیدها و رنگدانه‌های موجود در میوه‌ها و سبزی‌ها شود و به نوعی، اکسیده شدن آن‌ها را در پی داشته باشد.

حالا هر چقدر که میوه‌های برش خورده بیشتر در معرض هوا، نور و حرارت قرار بگیرند، امکان تغییر رنگ آن‌ها هم بیشتر خواهد بود و نمی‌توانیم از این تغییر رنگ جلوگیری کنیم. این تغییر رنگ نشانه فساد نیست و مشکلی را برای مصرف‌کننده ایجاد نخواهد کرد اما به هر حال از ارزش غذایی میوه کاسته خواهد شد.

از آنجا که مربا نیز از میوه تهیه شده، پس در معرض اکسیژن هوا و اکسیداسیون تغییر رنگ می‌دهد و این افت مواد مغذی موجود، در مربا نیز بروز می‌کند؛ بنابراین، برای آنکه مربا تازه بماند، بهتر است آن را در ظرف شیشه‌ای دردار بریزید و در دمای معمولی نگه‌دارید. از این رو، دمای 25 درجه به دور از نور آفتاب، مکان مناسبی برای نگهداری شیشه مرباست.

گذاشتن مربا در یخچال هم باعث می‌شود رنگ آن بیش از حد تیره نشود. ضمن اینکه هرچه ظرف نگهداری از مربا تیره‌تر باشد، احتمال نفوذ نور به ترکیب‌های تیره شدن رنگ آن در اثر ماندگاری طولانی‌مدت هم کاهش پیدا می‌کند. البته در کارخانه‌ها برای پیشگیری از تغییر رنگ مرباها، به آن‌ها کمی مواد آنتی‌اکسیدان اضافه می‌کنند که این کار در منزل ممکن نیست.

کپک در مربا
گاهی مربا کپک می‌زند و دلیل آن نگهداری مربا در خارج از یخچال و در قفسه‌های آشپزخانه نیست بلکه علت اصلی به وجود آب اضافی و شل بودن مربا برمی‌گردد.

در این موارد، اگر کپک مربا سطحی باشد، می‌توان آن را به دقت جدا کرد اما اگر کپک‌زدگی زیاد باشد، بهتر است مربا را دور ریخت.

البته توصیه می‌شود بعد از برداشتن کپک سطحی، بقیه آن را بجوشانید تا هم مربا ضدعفونی شده و هم غلظت آن افزایش پیدا کند. در ضمن هیچ وقت مربا را درون ظرف خیس نریزید.

ماهی یک ماده غذایی بسیار مفید و لازم در برنامه غذایی می‌باشد که از ارزش تغذیه ای بسیار بالایی برخوردار است.

ماهی منبع خوبی از پروتئین بوده که براحتی قابل هضم می‌باشد. گوشت ماهی از لحاظ میزان آهن و سایر مواد مغذی مشابه گوشت قرمز بوده و حتی به دلیل کلسترول کمتر و میزان اسیدهای چرب اشباع پایین‌تر و در مقابل اسیدهای چرب غیراشباع بالاتر برای سلامتی مفیدتر محسوب می‌شود. ماهی‌ها سرشار از ویتامین‌ها و املاح مورد نیاز بدن می‌باشند از جمله ویتامین‌های گروه B که موجب سلامت سیستم عصبی بدن می‌شوند و همچنین سرشار از ویتامین‌های A و D می‌باشند.

ماهی منبع خوبی از روی، منیزیوم و نیز آهن است که در خون‌سازی، مقاومت بدن در مقابل میکروب‌ها و جلوگیری از خستگی مفرط و ضعف عمومی موثر می‌باشد. علاوه بر این ماهی منبع خوبی جهت تامین ید مورد نیاز بدن می‌باشد. ید در رشد بدن بسیار موثر می‌باشد و به همین دلیل مقدار مصرف کافی ماهی به کودکان در حال رشد توصیه می‌شود. ید در ساخته شدن سیستم‌های عصبی نیز نقش مهمی را ایفا می‌نماید. بنابراین کمبود مصرف ید در زنان باردار موجب اختلال رشد جسمی و ذهنی جنین می‌شود. ماهی حاوی مقادیر قابل توجهی از فسفر می‌باشد؛ فسفر نقش مهمی در سلامت و استحکام دندان‌ها و استخوان‌های بدن دارد. مصرف ماهی در سلامت بدن، پیشگیری از بیماری‌ها و کنترل بیماری‌ها موثر می‌باشد.

آشنایی با سالمترین و مضرترین روش های پخت ماهی

ماهی‌ها منبع غنی از اسیدهای چرب امگا 3 مورد نیاز بدن می‌باشند که این چربی‌ها برای سلامتی قلب و عروق و بسیاری از بیماری‌های مزمن دیگر ازجمله دیابت و آلرژی‌ها مفید می‌باشند. همچنین امگا 3 در پیشگیری از پوکی استخوان موثر می‌باشد. اسیدهای چرب امگا 3 موجود در ماهی در پیشگیری و کنترل آسم موثر می‌باشند لذا مصرف ماهی به بیماران آسمی توصیه می‌شود. با توجه به اثرات مفید مصرف ماهی توصیه‌ها مبنی بر مصرف دو تا سه وعده غذایی ماهی در هفته می‌باشد. وجود فلزات سنگین مانند سرب و جیوه در هوای آلوده موجب آلودگی آب‌ها شده و به صورت متیل جیوه در ماهی‌ها ذخیره می‌گردد و موجب آسیب به سیستم عصبی بخصوص در کودکان می‌شود لذا توصیه‌ها بیش از 3-2 وعده در هفته نمی باشند. بر حسب ذائقه‌های مختلف، ماهی روش‌های مصرف گوناگونی دارد.

ماهی تازه

ماهی‌ها سرشار از اسیدهای چرب مفید غیراشباع می‌باشند. وجود این اسیدهای چرب به خاطر سرعت و شدت اکسیداسیون نگهداری این قبیل روغن‌ها را با مشکل مواجه می‌کند. لذا شیوه طبخ آرام و ملایم را انتخاب کنید.اسيدهاي چرب امگا3 نیز مانند بسیاری دیگر از اسیدهای چرب در برابر حرارت بسیار حساس هستند و زمانی که در معرض دمای خیلی بالا قرار می‌گیرند، از بین می‌روند. به همین خاطر بهتر است به جای سرخ کردن یا کبابی کردن ماهی با حرارت بالا، دمای کم و روش‌هایی مانند بخارپز کردن، پیچیدن ماهی در کاغذ فویل و … را انتخاب کنید. ماهی را بدون روغن طبخ کنید. مهم ترین عناصر غذایی موجود در ماهی امگا3، ویتامین‌های A، D و E است که محلول در چربی هستند. در واقع اگر ماهی را در روغن سرخ کنیم، این مواد از بین می‌روند.

همانطور که می‌دانید در مورد نحوه طبخ ماهی روش‌های متنوعی وجود دارد که هر یک از آنها از نظر تغذیه‌ای ویژگی‌های خاص خود یا بعبارتی مزایا و معایبی دارند که از آن میان می‌توان به موارد زیر اشاره کرد:

آب‌پز کردن
آب‌پزكردن یکی از روش‌های مناسب پخت و پز ماهی می‌باشد که در آن از روغن استفاده نمی‌شود و لذا برای افرادی که رژیم کاهش وزن دارند و یا نمی‌خواهند اضافه وزن پیدا کنند روش ایده‌آلی است. یکی از معایب این روش ورود مقادیری از مواد مغذی ماهی به آب بوده که در نتیجه از رسیدن به بدن بازمی‌ماند. توجه داشته باشید که هر چه در آب‌پز کردن مواد غذایی از آب بیشتری استفاده شود و زمان جوشاندن افزایش یابد، از دست دهی عناصر معدنی و ویتامین‌های محلول در آب مواد غذایی بیشتر خواهد بود.

بخارپز کردن
این روش در واقع سالم‌ترین روش پختن غذا به شمار می‌رود، زیرا از دست رفتن مواد مغذی در آن حداقل میزان ممکن می‌باشد. از جمله معایب این روش از دست رفتن ویتامین‌هایی نظیر ویتامینC و فولات می‌باشد زیرا در این روش زمان پخت طولانی است و این ویتامین‌ها هم در حرارت طولانی مدت از بین می‌روند. بخارپز کردن علاوه بر ماهی جهت پخت مرغ و برخي از سایر گوشت‌ها نیز مناسب است.

سرخ کردن
سرخ کردن از جمله روش‌های سریع طبخ غذا است. این روش به دلیل استفاده از چربی و روغن زیاد، خطر چاقی و افزایش وزن را افزایش می‌دهد. علاوه بر آن زمانی که چربی‌ها حرارت می‌بینند، در آنها عوامل سرطان‌زا پدید می‌آید و با مواد غذایی آمیخته می‌شود و هر چه میزان سرخ شدن، حرارت و روغن را افزایش دهید به همان میزان باعث از بین بردن مواد غذایی و افزایش کالری علاوه بر افزایش تولید مواد سرطانزا خواهید شد. لذا هر چه روغن کمتری برای سرخ کردن ماده غذایی استفاده کنید، مواد مغذی آن کمتر از بین خواهد رفت.

آرام‌پز کردن
تغییراتی که در غذا حین آرام پختن رخ می‌دهد مانند جوشاندن است ولی با سرعت کمتری رخ می‌دهند. در این روش از حرارت پایین‌تری استفاده می‌شود و غذاهای پروتئینی تردتر خواهند شد. چون کاهش مواد غذایی در این روش بسیار کم می‌شود، این روش برای پختن ماهی روش مناسبی است.

کنسرو ماهی 
يکي از مهم‌ترين روش‌هاي آماده سازي يا فرآوري مواد خوراکي، حرارت دادن آنها مي‌باشد. در مورد ماهي و ديگر فرآورده‌هاي دريايي نيز، حرارت دادن آنها ابتدا به منظور بهبود کيفيت خوراکي و در مرحله بعد جهت متوقف ساختن فعاليت‌هاي ميکروبي و شيميايي انجام مي‌گيرد. فرآيند حرارتي در ماهي سبب نرم شدن بافت‌‌ها، تغییر کیفیت پروتئين‌ها و تغييرات ديگر مي‌شود و از طرفي ماندگاري آن را بهبود مي‌بخشد. کنسرو ماهي فرآورده‌اي است که پس از پخت اوليه و پُر شدن در قوطي و افزودن روغن و نمک به آن به دست می‌آید. دقت داشته باشید که قوطي اين فرآورده بايد عاري از زنگ زدگي، باد کردگي، لحيم شدگي، ضرب ديدگي باشد و همچنین بافت گوشت ماهي در فرآورده بايد سفت و محکم بوده و متلاشي نشده باشد.

از لحاظ ارزش غذایی کنسرو ماهی در مقایسه با ماهی تازه، ارزش آنها به شرایطی که ماهی در آن فراوری شده است، بستگی دارد. اگر در فراوری نکته‌های بهداشتی رعایت شود و شرایط و زمان پخت ماهی تازه طبق اصول پروتکل موجود باشد، تفاوت چندانی بین ارزش غذایی ماهی تازه و ماهی کنسروی وجود ندارد.

توجه داشته باشید که کنسروهایی که ماهی به همراه استخوان آن کنسرو شده است مانند کنسرو ساردین، کيلکا و تن به همراه استخوان آن، دارای کلسیم و فسفر فراوان می‌باشند بنابراین در سلامت استخوان‌های بدن نقش مهمی را ایفا می‌نمایند. همچنین در کنسرو ماهی، معمولا از ماهی‌های چرب استفاده می‌شود که منابع غنی از امگا3 هستند. اما باید گفت که ماهی کنسرو شده در روغن نسبت به ماهی کنسرو شده به شکل طبیعی، مقادیر کمتری امگا 3 دارد زیرا همان طور که گفته شد در این صورت امگا3 در روغن باقی می‌ماند که معمولا نیز مصرف نمی شود. پس توصیه می‌شود انواع بدون روغن را انتخاب کنید و تا حد‌امكان محصولی را که دارای نمک کمتری می‌باشد انتخاب نمایید.

ماهی دودی
ماهی دودی با استفاده از شور کردن ماهی به روش مخلوط و سپس دود سرد تهیه می‌شود. دود دادن ماهی ﻧﻪ ﺗﻨﻬﺎ ﺟﻬﺖ اﻓﺰاﯾﺶ زﻣﺎن ﻣﺎﻧﺪﮔﺎری بلکه سبب بهبود طعم و دلپذیری ماهی می‌گردد.

اگر برای دودی کردن از مواد سوختنی خوب استفاده کنیم، مواد رنگی داخل مواد سوختنی نباشد یا از چوب‌هایی که طعم و اسانس زیادی دارند مانند چوب درخت کاج استفاده نشود، دودی ‌کردن ضرر چنداني برای مصرف ‌کننده نخواهد داشت اما استفاده از چوب‌‌های رنگ ‌شده یا چوب‌‌های اسانس‌‌دار و یا چوب‌های آغشته به مواد نفتی مضر است. لازم است بدانید در اثر سوختن چوب‌های نامناسب، دودی که تولید می‌شود حاوی ترکیبات سرطان‌‌زا است که وارد غذا شده و در طولانی ‌مدت می‌‌تواند سبب بروز سرطان شود. متاسفانه چون دودی کردن در خانه یا در کارگاه‌‌ها به روش سنتی انجام می‌گیرد، نمی‌‌توان مطمئن بود که در فرآیند دودی ‌کردن از چه نوع چوبی استفاده شده است؛ به همین دلیل مصرف زیاد محصولات دودی توصیه نمی‌‌شود.